H μέρα με βρήκε με τα πρωτόληα να μου χαμογελάνε.
Η βάρκα ...
η προσπάθεια του ήλιου να αναδυθεί απο τα νερά του Αμβρακικού.
Ο φίλος μου ...
οι πετονιές ...
ο αχνιστός καφές στη πλώρη ...
η απογοήτευση για το ψάρι που μας ξέφυγε ...
ο κυματισμός του νερού να ερωτροπεί με δυο δελφίνια που μας γνέφουν απο μακριά,
το σημείο του ορίζοντα να φιλιώνει με την επιφάνεια της θάλασσας.
Μια μισοφαγωμένη καλημέρα απο τον μπαρμπα Γιάννη που μας προσπέρασε.
Η αίσθηση οτι ''αδειάζει'' το μυαλό και γαληνευει η υπαρξη.
Το άγγιγμα των δάκτυλων μου στη κοιλιά του νερού,
μουρμούρες, που ηχούν σαν βρισιές.
Η απόλυτη σιωπή ...
Τα πρώτα χαμόγελα που γεννάνε ενθουσιώδεις πανηγυρισμούς.
Ο ήλιος μας κλείνει πονηρά το μάτι,
''μαζεύτε τα''...
Το χωριό σκαρφαλωμένο στο λόφο -θρόνο- του μας προσμένει.
Η πρωινή ''γκρίνια'' της Μάνας μου.
Άλλη μια κούπα ζεστού καφέ και το βλέμμα να λυτρώνεται απο το αγνάντεμα του Τοπίου.
 |
| φωτο Ορφέας Σπαρτιώτης |
